De Blijvertjes

Avra

Griekse Kokoni mix Avra, een blijvertje.

Vermoedelijk geboren in de zomer van 2015. Gevonden langs de weg met een dwarslaesie. In juni 2017 kwam ze vanuit Griekenland bij Antoinet in de opvang kort nadat de mooie witte herder Iris, ook een rolstoelhondje, overleed aan acuut nierfalen.
In tegenstelling tot Iris wiens blaas en darmen geleegd moesten worden ontlast Avra zich zelf. Daardoor is zij een luier hondje. Binnenshuis is ze super snel. Een lekker ondeugend, speels maar ook klein bitchje. Door haar onderbeetje lijkt het soms of ze heel boos is. Haar spieren worden nu echt minder en haar koppie gaat wat tekenen. Ze wordt een oud mutske. Ooit zag het er naar uit dat ze misschien zou leren lopen maar het bleef bij staan bij de voer en waterbak. Haar achterlijf wordt niet aangestuurd. Ook al bewegen de achterpoten als ze een grote boodschap moet doen. De eerste jaren ging ze twee wekelijks zwemmen bij een fysiotherapeut maar omdat ze daar eigenlijk een hekel aan had zijn we vorig jaar daarmee gestopt. Nu gewoon lekker oud worden op haar manier. En als het niet meer leefbaar is laten we haar uit liefde gaan.
Avra, een bijzonder hondje die elke dag een lach op je gezicht tovert.

Fee

Ons Feetje.

Begin 2023 kwamen we een hulpvraag tegen om een aantal honden te redden van een “hobbyfokker”. Zij wilde alle hond incl kennels verkopen aan een andere fokker. Labradors, Stabijtjes en kruisingen daarvan. Plus 1 al redelijk oude golden retreiver. 21 in totaal. Drie zondagen achter elkaar zijn we naar het hoge noorden gereden om de honden daar weg te halen. 1 er van was Fee. Toen bijna 5 maanden oud en nooit op de hand geweest of een knuffel gehad. Samen met haar zusje en moeder op een betonnen vloer in een kouwe kennel in een schuur. Toen we daar aan kwamen zaten ze op een hoop viezigheid buiten in de ijskoude regen. De moeder van Fee was al 10 jaar oud toen ze haar laatste puppy’s kreeg. Een heel angstig moedertje wat haar plekje heeft gevonden bij lieve mensen met een groot stuk grond en een flinke roedel. Daar mag ze het leven leven wat ze aan kan. Niks moet. Fee haar zusje was iets socialer en is samen met een hondje uit Roemenië geadopteerd door een Belgisch stel.

Fee was gewoonweg te angstig. Pas na een ruim half jaar was ze te benaderen door mij. Vreemde mensen gaat vrees ik nooit wat worden. Dan is ze meteen weg.

Naar mij toe echt een super lief hondje. Mijn bankhangmaatje. Met de andere honden is Fee super. Nooit ruzie. Ze heeft een heel erg lief en zacht karakter. Haar enige minpuntje is haar wc papier fetisj. Als het weer gelukt is een rol te stelen komt ze dat vol trots laten zien.

Tekkie

Onze turbo teckel Tekkie kwam begin vorig jaar mee uit de hel van Someren. Oud en blind en niemand wilde haar. Achter laten was nooit een optie. Ze heeft even bij een gastgezin gewoond maar daar wilde ze niet eten en oogde niet blij. Ik ben met haar naar de dierenarts gegaan en behalve de bolle oogjes was ze kerngezond. Toch werd daar euthanasie geopperd. Ook dat was totaal niet aan de orde. Kom op zeg ze was nog maar amper aan haar vrijheid gewend na 12 jaar fokkerij. Ze is met me mee gegaan naar huis en doet het eigenlijk prima. Ze scharrelt een beetje rond, loopt nergens tegen aan, vreet als een dijker en eigenlijk heeft ze een prima leventje voor een oud, blind mutske. Tekkie amuseert zich wel. Ze mag genieten van het leven zolang het nog duurt.